تفاوت بین کیوکوشبن و تکواندو

دو روش رزمی معرف و مهم که در دنیا آموزش داده می شود عبارت است از کاراته و تکواندو .

بسیاری از مردم تفاوت این دو نوع ورزش رزمی را نمی دانند . شباهت بین این دو در پوشش کاراته کاران و تکواندو کاران است . که در هر دو از لباس هایی سفید با کمربندهایی رنگین استفاده می شود . کاراته سنتی در جزیره اوکیناوا واقع در ژاپن و با تأثیر فراوان از فنون رزمی چینی توسعه یافت . در واقع سبک های متفاوتی از کاراته وجود دارد اما امروزه تمامی آنها را با عنوان فنون رزمی ژاپنی می شناسند .

 رنگ های متفاوت کمربندهای نیز نشان دهنده درجه رزمی کاران می باشد به این ترتیب که رنگ سفید برای مبتدیان و رنگ مشکی برای رزمی کاران در سطوح بالاتر می باشد . در بین دو رنگ ، رنگ های متنوع دیگری وجود دارد .  

تکواندوی مدرن پس از تأثیرپذیری از کاراته ژاپنی ، در هنگام اشغال این کشور توسط ژاپن در کره توسعه یافت .در واقع تکواندو نوعی کاراته کره ای می باشد.آنها از لباس های سفید با کمربندهای رنگین . همانند کاراته ، در این ورزش استفاده کردند،امروزه دو سبک اصلی در تکواندووجود دارد که یکی از آنها تحت نظارت فدراسیون بین المللی تکواندو و دیگری تحت نظارت فدراسیون جهانی تکواندو قرار دارد .

بسیاری از آموزشگاه ها نیز نوارهای مشکی را به یونیفرم های سفیدشان افزوده اند که نشان دهنده همان کمربند مشکی می باشد .

 در آموزشگاه های مرتبط با فدراسیون جهانی تکواندو از لباس هایی با یقه هفت استفاده می شود . سبک های کره ای دیگری وجود دارد که عبارتند از :

تانگ سودو(tang soodo) و موداک کوآن (moo duck kwan) برخی آموزشگاه های کاراته و تکواندوی آمریکایی علاوه بر رنگ سفید از لباس هایی با رنگ قرمز ، مشکی و آبی استفاده می کنند . می توان این اصل را در کاراته عمومیت داد که کاراته کار در حین تمرین یا مبارزه 60 درصد از بازوها و دست های خود برای ضربه زدن و یا بلوکه کردن ضربه حریف و 40 درصد از پاها ، برای ضربه زدن استفاده می کنند . این تفکیک در بسیاری از اشکال و کاتاهای کاراته دیده شده است . 

کاتاهای که در آن اصولی گنجانده شده که شرایط مبارزه با دشمنان فرضی را با استفاده از تکنیک های فنون رزمی شبیه سازی می کند اما در تکواندو این درصدها درست برعکس کاراته است . یعنی 40 درصد استفاده از دست ها و 60 درصد استفاده از پاها برای ضربه زدن به سر حریف ، تأکید بیشتری شده است .

تکواندوکاران بیشتر از حرکات پرشی استفاده می کنند و در همان حال که بین زمین و هوا هستند تکنیک های ضربه زدن با پا را اجرا می کنند . فرم های تکواندو نسبت به کاراته از پیچیدگی کمتری برخوردار می باشد . برخی از آموزشگاه های تکواندو نیز به خاطر به کارگیری شکل متفاوتی از کاراته در برنامه آموزشی خود معروف می باشند