کیوکوشین یکی از سبک‌های کاراته غیرکنترلی است. این رشته توسط ماسوتاتسو اویاما (۱۹۹۴-۱۹۲۳) رزمی کار کره‌ای الاصل بنیان نهاده شد.[۱]
این رشته از عناصر مختلفی نشأت گرفته که شامل تجریبات اویاما و تکنیک‌های دیگر سبک‌های کاراته بوجود آمده‌است. کیوکوشین از سه لغت کیوکو (بالاترین، نهایت)، شین (حقیقت، روح) و کای (گروه، انجمن) ترکیب شده‌است. این رشته در ابتدا اویاماریو و اویاما کاراته جوجیتسو نیز نامیده می‌شد. تاکید این سبک روی مبارزه واقعی از راه نزدیک است. در کیوکوشین برای کاستن مقاومت حریف از اصابت ضربات بطور متوالی استفاده میشود.
این سبک تأکید زیادی بر روی تمرینات تنفسی و استقامتی دارد. از این‌رو هنرجوی کیوکوشین بعد از سال ها تمرینات مکرر دارای اندامی ورزیده می‌گردد. در سبک کیوکوشین تکیه اصلی بر حفظ سلامتی توام جسمی و روحی است، و در مبارزات کیوکوشین و اساسا در فلسفه آن پیروزی به هر قیمتی بر حریف مقابل معنایی ندارد. در فلسفه متعالی کیوکوشین هدف غائی تناوری جسم برای رسیدن به مکارم عالیه اخلاقی است و به هیچ روی خشونت در سبک کیوکوشین جایگاهی ندارد چرا که اساسا خشونت و کیوکوشن در تقابلند نه در تعامل. کیو کوشین نه تنها خشن نیست بلکه سعی در پرورش روحیه لطافت، افتادگی، و بزرگ منشی را در هنرجو دارد.
دوجوی مرکزی این سبک (همانند دیگر رشته‌های ورزشی ژاپن) هونبو نام دارد و در سال ۱۹۶۱ توسط اویاما در توکیو بنیان نهاده شد. بعد از فوت اویاما افراد زیادی مدعی رهبری سازمان فدراسیون شدند.
اصطلاحات داوری
تفاوت بین کیوکوشبن و تکواندو
مسابقه